زیگموند فروید، پدر علم روانکاوی، یکی از تأثیرگذارترین اندیشمندان قرن بیستم است که دستاوردهای او نه‌تنها در حوزه روانشناسی، بلکه در حوزه‌های مختلف علوم انسانی و ادبیات نیز نفوذ کرده است. او با معرفی مفاهیمی چون ناخودآگاه، سرکوب و نمادها، ابزاری جدید برای تحلیل متون ادبی ارائه کرد. این مفاهیم به منتقدان ادبی کمک کردند تا از طریق مطالعه لایه‌های پنهان ذهن نویسندگان، به درکی عمیق‌تر از آثار ادبی برسند.