شناخت «رئیس درون» یعنی اینکه بفهمیم در موقعیت‌های شغلی، چه صدایی از درون، رفتار ما را هدایت می‌کند. برای بعضی‌ها این صدا «تو هیچ‌وقت به اندازه کافی خوب نیستی» بسیار سخت‌گیر است. برای بعضی دیگر، صدایی ترسان: «اگر مخالفت کنی، کارت را از دست می‌دهی». این صداها اغلب از تجربه‌های اولیه در خانواده می‌آیند؛ تجربه‌هایی که در آن، ارزش ما با میزان اطاعت یا رضایت دیگران سنجیده می‌شد.

در یک پروژه سازمانی، یکی از مدیران میانی، در برابر تصمیم اشتباه مدیر ارشد، سکوت کرد. نه به خاطر بی‌دانشی، بلکه چون با خودش فکر می‌کرد: «اگر مخالفت کنم، دیگر دوستم ندارند». بعدها مشخص شد که در کودکی، بارها در صورت مخالفت، از سوی مادرش نادیده گرفته می‌شد. او یاد گرفته بود که «امنیت» در سکوت است. حالا این باور ناخودآگاه، در محیط کاری‌اش فعال شده بود.

شناخت این صدا، اولین گام برای ایجاد انتخاب‌های واقعی‌تر است. وقتی بدانیم کدام الگو از کودکی در حال تکرار است، می‌توانیم از آن فاصله بگیریم. مثلا به‌جای اطاعت کامل یا عصبانیت ناگهانی، بتوانیم مکث کنیم، بفهمیم چه چیزی فعال شده و آگاهانه تصمیم بگیریم که چگونه پاسخ دهیم. این «مکث آگاهانه»، شاید ساده‌ترین و مهم‌ترین مهارت در مواجهه با اقتدار باشد.

در محیط کار، بسیاری از تعارض‌ها ریشه در نادیده گرفتن همین لایه‌های پنهان دارند. کارمندی که ناگهان استعفا می‌دهد، مدیری که کنترل‌گر می‌شود، تیمی که دچار رکود ارتباطی است. همه این‌ها ممکن است درگیر بازی‌های نادیده‌ای بین رئیس بیرونی و رئیس درون ما باشند. آیا تا به حال در تیمی بوده‌اید که همه از یک نفر بترسند، بی‌آنکه کسی توضیحی داشته باشد چرا؟